انواع کابل شبکه

انواع کابل شبکه که در زیرساخت های شبکه مورد استفاده قرار می‌گیرد یکی از مهم ترین پارامترها در عملکرد شبکه محسوب می‌شود.

که این پارامتر با معرفی فناوری های جدیدتر مانند سرورهای تیغه ای، مجازی سازی،

ذخیره سازهای شبکه و… به موردی مهم حیاتی تبدیل شده است.

خدماتی که در یک شبکه ارائه می‌شود مثل اشتراک گذاری فایل ها، دسترسی به اینترنت،

پرینت از طریق شبکه، ایمیل، سیستم های ERP و دیگر موارد همگی از طریق ساختار شبکه به کاربران ارائه می‌شوند.

که معمولاً این ساختار شامل سوئیچ ها، لینک های فیبر نوری و کابل های Twisted Pair است.

در این مقاله به معرفی و بررسی انواع کابل شبکه، سرعت و ویژگی های هر کدام می‌پردازیم.

تاریخچه انواع کابل شبکه

اترنت در اواسط دهه ۱۹۷۰ توسط Robert Metcalfe و David Boggs در مرکز تحقیقاتی Palo Alto در کالیفرنیا توسعه یافت.

در سال ۱۹۷۹ دو شرکت اینتل و DEC برای ایجاد استاندارد سیستم اترنت به Xerox پیوستند.

اولین استانداردی که توسط ۳ کمپانی ارائه شد به نام Ethernet Blue Book شناخته می‌شد که در سال ۱۹۸۰ ارائه شد که نام آن‌را استاندارد DIX قرار دادند.

این استاندارد برای سرعت ۱۰ مگابیت در ثانیه و بر پایه یک زیرساخت کواکسیال که در سراسر ساختمان اجرا شده است.

کابل های کواکسیال کوچکتر با ابعاد ۲٫۵ متر که به ایستگاه های کاری متصل بودند تعریف شده است.

کابل های کواکسیال بزرگتر معمولا زرد رنگ بودند و به عنوان Thick Ethernet یا ۱۰BASE5 شناخته می‌شدند.

چهارچوب نام‌گذاری در ۱۰BASE5 به این صورت است که واژه Base به BaseBand بودن سیستم اشاره می‌کند.

BaseBand از تمام پهنای باند جهت انتقال اطلاعات استفاده می‌کند برخلاف سیستم Broadband که پهنای باند را به چندین کانال تقسیم می‌کند.

عدد ۱۰ ابتدایی به معنی سرعت ۱۰ مگابیت در ثانیه کابل و عدد ۵ انتها هم به معنی این است که حداکثر طول کابل می‌تواند ۵۰۰ متر باشد.

در سال ۱۹۸۳، مؤسسه مهندسان برق و الکترونیک یا همان IEEE استاندارد رسمی اترنت را منتشر کرد که با اسم IEEE 802.3 نامگذاری شد.

نسخه جدید:

در سال ۱۹۸۵ نسخه ی جدیدی از این استاندارد با کد IEEE 802.3a منتشر شد که نسخه دوم این استاندارد به شمار می‌ رود.

این نسخه ی جدید با نام Thin Ethernet یا ۱۰BASE2 شناخته می‌‌شود که در آن حداکثر طول کابل ۱۸۵ متر است اگرچه بر اساس نامگذاری و عدد ۲ انتهایی باید طول کابل ۲۰۰ متر باشد.

از سال ۱۹۸۳ استانداردهای مختلفی معرفی شده است و به لطف تکامل و رشد فناوری های جدید، اکنون سرعت کابل ها به ۱۰ گیگابیت بر ثانیه رسیده است.

هم چنین فناوری های پیشرفته ای معرفی شده‌اند که قصد دارند محدودیت های کابل های مسی و سرعت حداکثر ۱۰ گیگابیتی آن ها را کنار بزنند.

کابل UTP ( زوج سیم بهم تابیده بدون روکش )

کابل ( UTP Unshielded twisted pair ) به طور قطع محبوب ترین و پر استفاده ترین نوع کابل در سراسر جهان است.

کابل شبکه UTP نه تنها برای شبکه، بلکه برای تلفن هم استفاده می‌ شود (UTP-CAT1).

انواع مختلفی از کابل شبکه UTP وجود دارد که بسته به نیازهای شبکه می‌‌توان از آنها استفاده کرد.

UTP-CAT6 محبوب ترین مدل در میان کابل های UTP است که به دلیل نیاز به شبکه های قابل اعتماد و سریع با کابل های کواکسیال قدیمی جایگزین شده است.

انواع کابل های شبکه UTP :

کابل های UTP به چندین مدل تقسیم می‌ شوند که این دسته بندی بر اساس سرعت آن ها انجام شده است با این حال مشخصات این کابل ها هم با یکدیگر تفاوت می‌ کند.

در تصویر زیر انواع کابل شبکه UTP را به همراه مشخصات مشاهده می‌‌کنید.

کابل Cat1

برای تلفن استفاده می‌شود. این کابل قادر به انتقال ترافیک شبکه های کامپیوتری نیست و به صورت پیچ خورده طراحی نشده است.

Cat1 هم چنین توسط شرکت های مخابراتی ارائه کننده خدمات یکپارچه دیجیتال و سرویس های تلفن عمومی استفاده می‌شود.

در چنین مواردی کابل کشی بین سایت مشتری و شبکه مخابراتی با استفاده از کابل Cat1 انجام می‌شود.

کابل های CAT2 ،CAT3 ،CAT4 ،CAT5/5E ،CAT6 و CAT7 کابل هایی هستند که قادر به انتقال ترافیک شبکه و دیتا می‌باشند.

البته می‌توان از آن ها برای تلفن هم بهره برد اما با توجه به هزینه ی بالا، استفاده از کابل Cat1 بسیار به صرفه تر است.

کابل Cat2

عمدتاً برای شبکه های حلقه ای ( Token Ring Network ) استفاده می‌شود و از سرعت حداکثر ۴ مگابیت پشتیبانی می‌کند.

با گسترش شبکه ها و افزایش سرعت دستگاه ها، کابل Cat2 دیگر مورد استفاده قرار نمی‌گیرد و به نوعی منسوخ شده است.

کابل Cat3 ،Cat4 و Cat5

کابل Cat3 ،Cat4 و Cat5 از چهار جفت سیم مسی به هم تابیده تشکیل شده است.

کابل شبکه Cat5 نسبت به کابل Cat3 از پیچ و تاب بیشتری در هر اینچ برخوردار است که همین امر امکان دستیابی کابل Cat5 را به سرعت و طول کابل بیشتر فراهم می‌کند.

پیچش هر یک از زوج سیم ها تضمین می‌کند که هر گونه تداخل یا حذف یک سیم و بوجود آمدن مشکل برطرف شود.

کابل شبکه Cat3 می‌تواند تا حداکثر سرعت ۱۰ مگابیت در ثانیه را پشتیبانی کند.

در حالی که کابل شبکه Cat4 می‌تواند تا سرعت ۱۶ مگابیت در ثانیه را ساپورت کند.

کابل محبوب Cat5 هم اکنون با کابل شبکه Cat5e جایگزین شده است که مشخصات بهتری داشته و سرعت ۱ گیگابیتی را پشتیبانی می‌کند.

به جز تفاوت در سرعت، این دو کابل هیچ تفاوت دیگری با هم ندارند.

کابل شبکه Cat6

هرچند استاندارد هایی برای پشتیبانی کابل Cat5e از سرعت ۱ گیگابیت وجود دارد.

کابل Cat6 شبیه به کابل Cat5e است با این تفاوت که دارای فاصله ی فیزیکی بین ۴ زوج سیم برای کاهش اثر الکترومغناطیسی است.

Cat6 قادر به پشتیبانی از سرعت ۱ گیگابیت برای طول ۱۰۰ متر و سرعت ۱۰ گیگابیت در ثانیه برای طول ۵۵ متر است.

 دقت کنید که تمام اجزای شبکه مثل پچ پنل، سوکت، پچ کورد و… از استاندارد Cat6 پشتیبانی کنند.

در سال ۲۰۰۹ کابل شبکه Cat6a با مشخصات بالاتر و ایمن سازی بهتر جهت جلوگیری از تداخل امواج الکترومغناطیسی معرفی شد.

تفاوت این کابل با کابل Cat6 علاوه بر سرعت بالاتر، در فرکانس آن ها است به طوری که کابل Cat6 از فرکانس ۲۵۰ مگاهرتز پشتیبانی می‌کند.

در حالی که کابل Cat6a از فرکانس ۵۰۰ مگاهرتز برخوردار است.

کابل Cat7

کابلی با پشتیبانی از سرعت ۱۰ گیگابیت در ثانیه در طول ۱۰۰ متر است.

برای دستیابی به چنین مشخصاتی، کابل دارای ۴ محافظ جداگانه برای ۴ زوج به همراه یک شیلد کلی است ،

که کابل را از تداخل سیگنال و تداخل الکترومغناطیسی محافظت می‌کند.

با توجه به این‌که کابل Cat7 استاندارد نسبتا جدیدی است در شبکه های کمی به کار رفته است.

هم چنین به دلیل برخورداری از سرعت بالای ۱۰ گیگابیتی معمولا در زیرساخت شبکه بین سرور ها،

سوئیچ شبکه و دستگاه های ذخیره سازی به کار می‌رود.

در تصویر زیر می‌توانید تفاوت انواع کابل شبکه را از نظر ظاهری و پیچیدگی زوج سیم های آن ها مشاهده نمایید.

در این تصویر واضح است که هر چه شیلد و تاب زوج سیم ها افزایش یابد،

پهنای باند کابل بیشتر باشد و قدرت جلوگیری از تداخل سیگنال نیز افزایش می‌یابد.